Thursday, October 14, 2010

ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္

ေဒၚရီတာဟာက်ြန္မလုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းရဲ့အေဒၚအသက္၆၀ေလာက္
အမဲမၾကီးပါ။ၿမိဳ့စြန္ရပ္ကြက္မွာကုန္စံုဆိုင္ေလးဖြင့္ၿပီးတစ္ဦးတည္းေနသူပါ။
တစ္လတစ္ခါသူ့ဆိုင္အတြက္ေစ်းလာ၀ယ္ရင္းသူငယ္ခ်င္းဆီ၀င္လာတတ္တာ
ေၾကာင့္က်ြန္မနဲ့ပါရင္းႏွီးေနပါတယ္။
အသက္၂၀မွာအိမ္ေထာင္က်ၿပီးသမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
သူ့အမ်ိဳးသားဦးမာတင္ကလစာေကာင္းတဲ့၀န္ထမ္းတစ္ဦးပါ။
သူတို့အိမ္ေထာင္ေရးကအိမ္ေထာင္က်စ၄၊၅ႏွစ္ေလာက္မွာေၿပလည္ေပမဲ့
ေနာက္ပိုင္းဦးမာတင္အရက္ေသာက္တတ္လာၿပီးတေၿဖးေၿဖးယိုယြင္းလာပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းအရက္ေသာက္ရံုမကမိန္းခေလးေတြနဲ့တရုန္းရုန္း၊လခလဲမအပ္၊ေန့စဥ္
ေပ်ာ္ပါးမူးရူးၿပီးေဒၚရီတာတို့သားအမိကိုရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ပါတယ္။
အၿပစ္မရွိတဲ့သမီးေလးကိုရိုက္ႏွက္တာမၿမင္ရက္တဲ့အဆံုးသမီးကိုတဘက္ႏိုင္ငံမွာေန
တဲ့ေငြေၾကးေတာင့္တင္းတဲ့ေဒၚရီတာရဲ့ညီမဆီကိုပို့လိုက္ရပါတယ္။
ဦိးမာတင္ရဲ့အေထာက္အပန့္မရေတာ့သူ့စား၀တ္ေနေရးအတြက္ၿမိဳ့ထဲကစတိုးဆိုင္မွာ
အကူလုပ္ရပါတယ္။နားရက္ေတြမွာအနီးအပါးအိမ္ေတြမွာအ၀တ္လိုက္ေလ်ွာ္ရပါတယ္။
တစ္ေန့မွာသမီးေလးၿပန္ေခၚထားမယ္ရည္ရြယ္ၿပီးက်စ္က်စ္ပါေအာင္စုထားတဲ့ပိုက္ဆံ
ေတြကလည္းဦးမာတင္ႏွိပ္စက္ၿပီးယူလို့သမင္ေမြးရင္းက်ားစားရင္းပါ။
တစ္ေန့မူးမူးနဲ့မီးငယ္ေလးတစ္ဦးကိုအိမ္ေပၚေခၚတင္လာပါတယ္။
ေငြေပါတဲ့ဦးမာတင္ကိုမီးငယ္ေလးကအလြတ္မေပးပါဘူး။အိမ္ေပၚကမဆင္းေတာ့ပါ။
ေဒၚရီတာဘယ္လိုေတာင္းပန္ေတာင္းပန္မရေတာ့ပါ။ဦးမာတင္ေရာမီးငယ္ေလးပါ
ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းႏွိပ္စက္တာမခံႏိုင္တ့ဲအဆံုးအ၀တ္တစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခုနဲ့အိမ္ေပၚ
ကဆင္းလာပါေတာ့တယ္။
မိတ္ေဆြေကာင္းေတြအကူအညီနဲ့ဘ၀အသစ္ကိုၿပန္စဖို့ၾကိဳးစားပါေတာ့တယ္။
ၿမိဳ့စြန္မွာအိမ္ဌားေနရင္းေငြေခ်းၿပီးကုန္စုံဆိုင္ေလးစဖြင့္ပါတယ္။
ဆိုင္ကေလးကတေၿဖးေၿဖးအဆင္ေၿပလာၿပီးအေၾကြးေၾကၿပီးေၿပလည္စၿပဳလာပါၿပီ။
သမီးေလးကိုၿပန္ေခၚဖို့စီစဥ္ေပမဲ့သမီးကခ်စ္သူေတြ့ၿပီးငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္အိမ္ေထာင္က်
သြားပါၿပီ။
ေဒၚရီတာနဲ့အတူလာမေနႏုိင္ေပမဲ့တစ္ႏွစ္တစ္ခါခရစ္စမတ္မွာေတာ့သားအမိၿပန္ေတြ့ၾက
ပါတယ္။သမီးရဲ့အိမ္ေထာင္ေရးနဲ့ေငြေၾကးကအဆင္ေၿပလို့ေဒၚရီတာစိတ္ေအးရပါတယ္။
အတူလာေနဖို့ေခၚေပမဲ့က်န္းမာတုန္းရွာႏိုင္တုန္းရွာလိုက္အံုးမယ္ဆိုၿပီးလိုက္မေနၿဖစ္ပါ။
ဦးမာတင္ကေတာ့ေဒၚရီတာကိုအဆက္အသြယ္လံုး၀မလုပ္ဘဲအေပ်ာ္ေတာထဲမွာနစ္ေမ်ာ
ေနပါတယ္။
အသက္၃၅ႏွစ္မွာတရား၀င္ၿပတ္စဲတာလည္းမဟုတ္ဘဲအိမ္ေထာင္ပ်က္ခဲ့ရေပမဲ့နာက်ဥ္း
ခံၿပင္းမွဳေတြနဲ့ေနာက္အိမ္ေထာင္ၿပဳဖို့လံုး၀မစဥ္းစားဘဲစီးပြားေရးကိုဘဲအာရံုစိုက္ၿပီး
တစ္ကိုယ္ထည္းၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနခဲ့ပါတယ္။
အခ်ိန္ေတြတေရြ့ေရြ့ကုန္ၿပီးအသက္ေတြတေၿဖးေၿဖးၾကီးလာပါၿပီ။
လြန္ခဲ့တဲ့၆လေလာက္ကႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကဲြကြာေနတဲ့ဦးမာတင္တစ္ေယာက္ေဒၚရီတာရဲ့
လိပ္စာကိုမရမကစံုစမ္းၿပီးေရာက္လာပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္း၂၀ေက်ာ္အတြင္းဦးမာတင္ေတာ္ေတာ္ေၿပာင္းလဲသြားပါၿပီ။
မာန္တက္ၿပီးမာနတလူလူနဲ့ဦးမာတင္မဟုတ္ေတာ့ပါ။ညိွဳးငယ္ႏြမ္းပါးၿပီအရိုးေပၚ
အေရတင္ၿဖစ္ေနပါၿပီ။
ေဒၚရီတာမရွိတဲ့အိမ္ေပၚကိုမီးငယ္ေလးေတြတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ေခၚတင္ရင္း
သူတို့ေပးတဲ့ေအအိုင္ဒီအက္စ္လက္ေဆာင္အၿပင္ေသြးတိုးဆီးခ်ိဳေရာဂါပါရေနပါၿပီ။
ေငြေၾကးလည္းမရွိ၊ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္အႏိုင္ႏိုင္သယ္ေနရတဲ့ေ၀ဒနာသည္ၾကီး
ကိုဘယ္မီးငယ္ေလးကမွလက္ခံမၿပဳစုပါဘူး။
သံေယာဇဥ္လက္က်န္နဲ့ေဒၚရီတာကဦးမာတင္ကိုၿပစ္မထားရက္တာေၾကာင့္အိမ္ေပၚေခၚတင္ၿပဳစုေပးပါတယ္။
တေရွာင္ေရွာင္နဲ့၁လေလာက္ၾကာေတာ့ဦးမာတင္ေလၿဖတ္ၿပီး
ကိုယ္တစ္ၿခမ္းေသသြားပါတယ္။
ေဆးရံုတက္လိုက္ဆင္းလိုက္နဲ့၆လေလာက္ၾကာေတာ့ေဒၚရီတာရဲ့ကုန္စံုဆိုင္ေလးလည္း
ၿပဳတ္ပါၿပီ။
ေနမေကာင္းရင္သံုးဖို့စုေဆာင္းထားတာေတြလည္းကုန္ပါၿပီ။
ေဒၚရီတာသုူ့ေန၀င္ခ်ိန္အတြက္စဥ္းစားရပါၿပီ။
ဦးမာတင္သူ့အေပၚရက္စက္ခဲ့သေလာက္ေဒၚရီတာမရက္စက္ခဲ့ပါဘူး။
ဦးမာတင္ကိုသူအတတ္ႏိုင္ဆံုးၿပဳစုေပးခဲ့ပါၿပီ။
ေသခ်ာစဥ္းစားဆံုးၿဖတ္ၿပီးဦးမာတင္အစ္ကိုကိုဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္ပါတယ္။
သူဘယ္လိုမွဆက္ၿပီးတာ၀န္မယူႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ဦးမာတင္ရဲ့ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြ
ကိုဆက္လက္တာ၀န္ယူေပးဖို့ေၿပာပါတယ္။
သူ့မွာေငြအရင္းအႏွီးလည္းမရွိ၊စီးပြားေရးၿပန္လုပ္ဖို့ကလည္းအသက္ကေထာက္လာၿပီမို့
အၾကိမ္ၾကိမ္ေခၚေနတဲ့သမီးဆီအၿပီးလိုက္သြားဖို့ဆံုးၿဖတ္လိုက္ပါတယ္။
ဦးမာတင္ရဲ့အစ္ကိုလာေခၚတဲ့ေန့မွာေလၿဖတ္ထားလို့စကားမေၿပာႏိုင္ေပမဲ့ေနာင္တေတြ၊
အားငယ္၀မ္းနည္းမွဳေတြ၊ေတာင္းပန္မွုေတြၿပည့္ေနတဲ့ဦးမာတင္ရဲ့မ်က္၀န္းေတြကိုၾကည့္
ၿပီးေဒၚရီတာတိတ္တိတ္မ်က္ရည္က်မိပါေသးတယ္။
ဒီဘ၀ဒီမွွ်ေလာက္သာေရစက္ပါတာေၾကာင့္သူ့ေန၀င္ခ်ိန္ကိုေစာင့္စားဖို့သမီးဆီကို
ေဒၚရီတာလိုက္သြားပါတယ္။
ေဒၚရီတာသြားၿပီး၂ပတ္အၾကာမွာဦးမာတင္ကြယ္လြန္ပါတယ္။
သံေယာဇဥ္အၿပီးၿဖတ္ၿပီးငယ္စာရင္းဖ်က္လိုက္တဲ့ေဒၚရီတာနဲ့သမီးကေတာ့ဦးမာတင္ရဲ့
ေနာက္ဆံုးခရီးကိုလာေရာက္မပို့ေဆာင္ၾကေတာ့ပါ။

သူတို့လူမ်ိဳးေတြဟာအာရွသားေတြေလာက္မိသားစုအေပၚသံေယာဇဥ္မရွိၾကပါ။
အမ်ိဳးသားအမ်ားစုကအရြယ္ေကာင္းရွာေဖြႏိုင္တုန္းမွာေသာက္စားသံုးၿဖဳန္းၿပီး
မိသားစုကိုၿပစ္ပယ္ထားတတ္ၾကပါတယ္။
မိခင္ကသာသားသမီးကိုၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္သားသမီးေတြကမိခင္ေတြေနမေကာင္းၿဖစ္ရင္ဂရုတစိုက္ၿပဳစုၾကေပမဲ့
သူတို့ကိုစြန့္ၿပစ္ခဲ့တဲ့ဖခင္ေတြေနမေကာင္းရင္ခပ္စိမ္းစိမ္းေနတတ္ပါတယ္။
တခါတရံအေ၀းကေငြေၾကးေထာက္ပန့္ရံုကလဲြလို့တယုတယမၿပဳစုၾကပါဘူး။
(ဒီအေၾကာင္းဘယ္သူမၿပဳဆိုတဲ့ပိုစ့္မွာၿပဳစုသူမဲ့ေနတဲ့လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာေရာဂါ
ခံစားေနရတဲ့၀န္ၾကီးေဟာင္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။)
ေန၀င္ခ်ိန္မွာမိသားစုရဲ့ေမတၱာအၿပည့္နဲ့ၿပဳစုေစာင္ေရွာက္ၾကမွသူတို့ရဲ့ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္
ေတြကိုၿငိမ္းခ်မ္းစြာၿဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ၾကမွာၿဖစ္ပါတယ္။
ခ်ိဳေသာအပင္ကိုစိုက္ရင္ခ်ိဳၿမိန္တဲ့အသီးကိုစားရၿပီးခါးတဲ့အပင္ကိုစိုက္ရင္ခါးတဲ့အသီး
စားၾကရတယ္ဆိုေပမဲ့အားလံုးရဲ့ေန၀င္ခ်ိန္ေတြကိုမိသားစုရဲ့ေမတၱာေတြနဲ့ကုန္ဆံုး
ေစခ်င္ပါတယ္။
မိသားစုကိုတန္ဖိုးထားခ်စ္ခင္ေလးစားတတ္တဲ့အသိတရားရၾကပါေစ။

5 comments:

  1. အင္း ညီမ ေရ ေၾကာက္စရာႀကီးေနာ္ သူတို႕ ဘဲ ရက္စက္တတ္တယ္ ေနာက္ဆံုး ကယ္သူမဲ႕

    ခင္တဲ႕
    ေရႊစင္ဦး

    ReplyDelete
  2. ဟုတ္တယ္ဗ်ာ........။
    တစ္ကယ္ေတာ့ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈပါပဲေလ.....။

    ခင္မင္ျခင္းအားျဖင့္........
    ဏီလင္းညိဳ

    ReplyDelete
  3. ခ်ိဳေသာအပင္စုိက္သူ ခ်ိဳေသာအသီးစားရမယ္။ ခါးေသာအပင္စုိက္ေသာသူ ခါးေသာအသီးစားရမွာ အမွန္ပါပဲ မမေရ....။

    ReplyDelete
  4. တကယ္တရားရမိပါတယ္ အစ္မေရ....။
    ကိုယ္လုပ္သမွ်ကိုယ္ခံရတာပါပဲ....။

    ReplyDelete
  5. ဟုတ္တယ္အမေရ..ကိုယ္စိုက္တဲ့အပင္ကအသီးကိုဘဲ
    ကိုယ္ျပန္စားရတာေလ..

    ReplyDelete