ကြ်န္မမွာမိန္းမသား(၂ )

သူတို့အမ်ိဳးသမီးေတြဟာမုဆိုးမဘ၀ေရာက္တာေတာင္ကိုယ့္စိတ္နဲ့ကို့ကိုယ္မေနႏိုင္
ၾကရွာပါဘူး။
မုဆိုးမအမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာေသဆံုးသူလင္ေယာက်ၤားရ့ဲမိဘေဆြမ်ိဳးေတြ
ခ်ယ္လွယ္မွဳေအာက္ကမလြတ္ႏိုင္ၿပန္ဘူး။
ကေလးေတြနဲ့က်န္ခဲ့တဲ့မုဆိုးမကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို့လိုတယ္လို့ေယာက်ၤားဘက္က
အမ်ိဳးေတြကဆးံုၿဖတ္ရင္ေယာက်ၤားရဲ့ညီအကိုေတြထဲကၿဖစ္ၿဖစ္၊အမ်ိဳးထဲကၿဖစ္ၿဖစ္
ၿပန္လက္ဆက္ရပါတယ္။မုဆိုးမဟာေနာက္အိမ္ေထာင္ၿပဳလိုသည္ၿဖစ္ေစ၊မၿပဳလို
သည္ၿဖစ္ေစ၊သူတို့ေရြးခ်ယ္ေပးတဲ့လူကိုႏွစ္သက္သည္ၿဖစ္ေစ၊မႏွစ္သက္သည္ၿဖစ္ေစ၊ ္ၿၿငင္းပယ္ခြင့္မရွိပါဘူး။ေနာက္အိမ္ေထာင္ကတရား၀င္လက္ထပ္ယူခ်င္မွယူတာပါ။
ဒါထက္ဆိုးတာကေနာက္ၿပဳတဲ့အိမ္ေထာင္ဖက္မွာမိန္းမနဲ့သားၾကီးသမီးၾကီးေတြ
ရွိေနတတ္တာပါဘဲ။
ဒါေၾကာင့္လဲေနာက္ၿပဳတဲ့အိမ္ေထာင္ဖက္ကမိန္းမထက္ေစာေသခဲ့ရင္အသုဘမွာ
အရင္မိန္းမေနာက္မိန္းမအရင္ကေလးေနာက္ကေလးနဲ့ဇယားေတြရွဳတ္ေတာ့တာပါ။
ေသဆံုးသူဟာပိုက္ဆံရွိရင္ပိုဆိုးပါတယ္။
တခါတရံေသၿပီးမွဘယ္တုန္းကယူထားမွန္းမသိတဲ့မိန္းမနဲ့ေမြးထားတယ္ဆိုၿပီး
ကေလးေတြေရာက္လာၿပီးအေမြေတာင္းလို့စကားေတြမ်ားၿပီးၿပသနာတက္တတ္
ပါေသးတယ္။
က်ြန္မသူငယ္ခ်င္းဒီႏိုင္ငံသူကလည္းရင္ဖြင့္ၿပန္ပါတယ္။
သူတို့မွာေမာင္ႏွမ၅ေယာက္ရွိပါတယ္။
သူအသက္၁၀ႏွစ္မွာသူ့အေဖရဲ့အထက္ကအစ္ကိုသူ့ဦးေလးဆံုးပါတယ္။
သူ့အေဖကညီအကို၄ေယာက္မွာအငယ္ဆံုးပါ။
ကေလး၄ေယာက္နဲ့က်န္ခဲ့တဲ့မရီးကိုေဆြမ်ိဳးေတြကသူ့အေဖကိုေစာင့္ေရွာက္ခိုင္းပါတယ္။
မရီးကိုသြားေစာင့္ေရွာက္ရင္းတပတ္၃၊၄ရက္ၿပန္လာလိုက္၊၂ရက္ၿပန္လာလိုက္နဲ့ေနာက္
ဆံုးအိမ္ကိုလံုး၀ၿပန္မလာေတာ့ပါ။
မရီးကိုေစာင့္ေရွာက္ရင္းကေလး၄ေယာက္ထပ္ရတာမို့သူတို့မွာေမာင္ႏွမတ၀မ္းကဲြ၊
ဖေအတူမေအကဲြ၁၃ေယာက္ရွိပါတယ္တဲ့။
သူ့အေဖဟာေသတဲ့အထိမရီးနဲ့ဘဲအတူေနၿပီးသူတို့မိသားစုဆီကိုေတာ့ဧည့္သြားဧည့္လာ
ခဏတၿဖဳတ္သာလာလည္ပါတယ္။သူ့အေဖေသေတာ့မရီးကသူနဲ့တရား၀င္လက္ထပ္
ထားတာမဟုတ္လို့အေလာင္းကိုသူငယ္ခ်င္းအေမဆီကိုပို့လိုက္ပါတယ္။
(သူတို့ဆီမွာအသုဘစရိတ္အလြန္ၾကီးပါတယ္။)
သူ့အေမကလည္း၁၅ႏွစ္ေလာက္ၿပစ္ထားတဲ့ေယာက်ၤားကိုေသမွသူ့ဆီပို့ရေကာင္းလား
ဆိုၿပီးစိတ္နာနာနဲ့မရီးဆီၿပန္ပို့ပါတယ္။
အေလာင္းကိုဟိုပို့ဒီပို့နဲ့ေနာက္ဆံုးမေနႏိုင္တဲ့သမီးၾကီးၿဖစ္သူသူငယ္ခ်င္းကသၿဂိဳလ္ေပး
လိုက္ရပါတယ္။
ကြ်န္မကဒီလိုအမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးေတြနည္းပါးၿပီးစိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါႏိုင္တဲ့
ဓေလ့ထံုးစံေတြကိုေၾကာက္ၿပီးအိမ္ေထာင္မၿပဳဘဲအပ်ိဳၾကီးလုပ္တဲ့သူေတြေရာမရွိဘူး
လားလို့စပ္စုမိေတာ့...သူတို့ႏိုင္ငံမွာအိမ္ေထာင္ကဲံြ၊တခုလပ္၊boy friendနဲ့ကဲြ
တဲ့သူေတြ။single motherေတြဘဲရွိၿပီးအပ်ိဳစင္အပ်ိဳၾကီးေတြလံုး၀မရွိေၾကာင္း
ပါတဲ့။

က်ြန္မမွာမိန္းမသား(၁)

ဒီႏုိင္ငံသူလုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မမမ်ားနဲ့စကားလက္ဆံုက်ရင္းသူတို့ႏိုင္ငံရဲ့ဓေလ့နဲ့
အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ဘ၀ကိုတေစ့တေစာင္းေလ့လာမိပါတယ္။
ဒီကအမ်ားစုအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ဘ၀ဟာအခြင့္အေရးေတြနည္းပါးလြန္းၿပီးသနား
စရာအလြန္ေကာင္းပါတယ္။
အိမ္ေထာင္က်ၿပီဆိုရင္မိန္းမရဲ့တာ၀န္ဟာလင္ေယာက်ၤားကိုခ်က္ၿပဳတ္ေက်ြးေမြး
ၿပဳစုဖို့နဲ့သားသမီးေတြကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို့ပါ။အိမ္စားရိတ္နဲ့သားသမီးေတြေက်ာင္း
စားရိတ္မေလာက္ငရင္ဒီတာ၀န္ေတြအၿပင္ရရာက်ပန္းအလုပ္ပါထြက္လုပ္ၾကရပါ
ေသးတယ္။လင္ေယာက်ၤားဟာမိသားစုကိုရွာေဖြေက်ြးသည္ၿဖစ္ေစ၊မေက်ြးသည္ၿဖစ္ေစ၊
သစၥာရွိသည္ၿဖစ္ေစ၊သစၥာမဲ့သည္ၿဖစ္ေစ၊ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုးသူဟာအိမ္ရဲ့အရွင္
သခင္ပါ။မိန္းမလုပ္သူကေယာက်ၤားဘယ္သြားမယ္၊ဘာလုပ္မယ္၊ဘယ္အခ်ိန္ၿပန္လာ
မယ္၊ဆိုတာေမးပိုင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ေယာကၤ်ားကလဲအေရးတယူေၿပာေလ့မရွိပါ။
သူတို့စိတ္ၾကိဳက္လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားလာေနႏိုင္ၾကပါတယ္။
မိန္းမကေစာဒဂတက္လို့မရပါ။
သားသမီးေတြေမြးလာေတာ့လည္းၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့မိခင္ကသားသမီးကိစၥအ၀၀
ကိုဆံုးၿဖတ္လို့မရပါ။ဖခင္နဲ့ဖခင္ဖက္ကမိဘေဆြမ်ိဳးေတြကသာဆံုးၿဖတ္ေလ့ရွိပါတယ္။
ပိုဆိုးတာကသူတို့ဓေလ့အရေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ဟာမိန္းမတစ္ေယာက္မက
ယူႏိုင္တာပါ။
ေနာက္မိန္းမယူတာမယားၾကီးက၀င္ၿပီးတားခြင့္စြက္ဖက္ခြင့္မရိွပါ။
ဒီ့အၿပင္သမီးရည္းစားမကလင္မယားမက်(သူတို့အေခၚညာစီး)လို့ေခၚတဲ့မီးငယ္ေလးေတြ
လည္းရွိၾကပါေသးတယ္။
တစ္ခါတရံေယာက်ၤားကခရီးထြက္မယ္ဆိုၿပီးအိမ္ကမိန္းမကအ၀တ္အစားေတြထည့္ၿပင္ဆင္ေပးၿပီးတကယ္ကခရီးထြက္တာမဟုတ္ဘဲဟိုဘက္ရပ္ကြက္ကညာစီးအိမ္မွာ၁ပတ္၊
၂ပတ္သြားေနေနတာပါ။
မိန္းမကပတ္၀န္းက်င္ေၿပာစကားအရအၿဖစ္မွန္ကိုသိေပမဲ့ကေလးေတြကိုအသိေပးေလ့
မရွိပါ။
၂ပတ္ေလာက္ေနမွအိတ္ဆဲြၿပီးၿပန္လာတဲ့ေယာက်ၤားကိုတကယ့္ခရီးကၿပန္လာသလို
မသိ္ဟန္ေဆာင္ၿပီးခရီးဦးၾကိဳၿပဳရတဲ့ရတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ရင္ထဲကနာက်င္မွဳကို
မွ်ေ၀ခံစားမိပါတယ္။
အခ်ိဳံ့ေယာက်ၤားမ်ားက်ေတာ့လည္းရတဲ့လစာမိန္းမကိုမေပးဘဲမိသားစုစားဖို့တစ္လစာ
၀ယ္ခ်မ္းေပးၿပီးက်န္တာအရက္ေသာက္၊မီးငယ္ေလးကိုေပးတတ္ပါတယ္။
မမတို့ကလစာလံုး၀မေပးဘဲသူတို့ဟာသူတို့သံုးၿဖန္းၿပီးမိန္းမလုပ္စာကိုအရက္ေသာက္ဖို့ႏိွပ္စက္ေတာင္းတတ္တဲ့ေယာက်ၤားေတြထက္စာရင္ဒီလိုမိသားစုတြက္တစ္လစာ၀ယ္ခ်မ္း
ေပးတဲ့သူဟာသူတို့တြက္လင္ေကာင္းသားေကာင္းဆိုဘဲ။
က်ြန္မကေငြလည္းမအပ္၊မိသားစုလည္းေလာက္ငေအာင္ရွာမေက်ြးအငယ္ကလည္းထားေသးဆိုေတာ့ဘာလို့ဆက္ေပါင္းေနလဲ၊ကြာၿပစ္ပါလားလို့ခ်ြန္တြန္းလုပ္ေတာ့လင္မယား
ကြာရင္မိန္းမရဲ့မိဘအိမ္ကိုၿပန္ပို့ခံရပါတယ္။
ကေလးေတြကေတာ့ေယာက်ၤားဘက္ကယူထားတတ္ပါတယ္။
သူတို့ထံုးတမ္းစဥ္လာအရေယာက်ၤားရၿပီးသမီးကိုၾကာရွည္လက္ခံထားေလ့မရွိဘဲ
ေယာက်ၤားထံၿပန္ပို့ပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ေယာက်ၤားကၿပန္လက္မခံရင္ေနစရာလည္းမရွိ၊
သားသမီးေတြနဲ့လည္းကဲြၾကရတာမို့ပိုဒုကၡေရာက္ရပါတယ္။
သူတို့ဆီကေယာက်ၤားေတြအားလံုးလိုလိုကဒီပုတ္ထဲကဒီပဲေတြဘဲမို့ကဲြကြာဖို့၊
ေနာက္ထပ္အားကိုးရွာဖို့မစဥ္းစားၾကေတာ့ပါ။
ဒီအၿဖစ္မ်ိဳးဟာအမ်ိဳးသမီးတိုင္းလိုလိုၾကံဳေတြ့ေနၾကရတာေၾကာင့္ၿဖစ္သမ်ွအေၾကာင္း
အေကာင္းရယ္လို့သာႏွလံုးသြင္းၾကရပါတယ္တဲ့။
ခုေခတ္မိန္းခေလးေတြကေတာ့မမတို့ထက္ပိုၿပီးပညာေတြလည္းတတ္လာ၊
အေတြးအေခၚအယူအဆေတြေခတ္မွီလာ၊အမ်ိဴးသမီးအခြင့္အေရးေတြလည္းပိုရၿပီးသတၱိေတြလည္းမမတို့ေခတ္ကထက္ပိုရိွလာေတာ့မမ်ွတဘူးထင္တဲ့ဓေလ့ထံုးတမ္း
အစဥ္အလာေတြကိုလက္မခံေတာ့ပဲသူတို့တုန္းကလိုၾကိတ္မွိတ္သီးခံတာေတြမရွိေတာ့
တာေၾကာင့္single motherေတြပိုမ်ားလာတယ္လို့ဆိုပါတယ္။
(မုဆိုးမအမိ်ဳးသမီးမ်ားဘ၀ဆက္ပါအုန္းမယ္။)