ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္

ေဒၚရီတာဟာက်ြန္မလုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းရဲ့အေဒၚအသက္၆၀ေလာက္
အမဲမၾကီးပါ။ၿမိဳ့စြန္ရပ္ကြက္မွာကုန္စံုဆိုင္ေလးဖြင့္ၿပီးတစ္ဦးတည္းေနသူပါ။
တစ္လတစ္ခါသူ့ဆိုင္အတြက္ေစ်းလာ၀ယ္ရင္းသူငယ္ခ်င္းဆီ၀င္လာတတ္တာ
ေၾကာင့္က်ြန္မနဲ့ပါရင္းႏွီးေနပါတယ္။
အသက္၂၀မွာအိမ္ေထာင္က်ၿပီးသမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
သူ့အမ်ိဳးသားဦးမာတင္ကလစာေကာင္းတဲ့၀န္ထမ္းတစ္ဦးပါ။
သူတို့အိမ္ေထာင္ေရးကအိမ္ေထာင္က်စ၄၊၅ႏွစ္ေလာက္မွာေၿပလည္ေပမဲ့
ေနာက္ပိုင္းဦးမာတင္အရက္ေသာက္တတ္လာၿပီးတေၿဖးေၿဖးယိုယြင္းလာပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းအရက္ေသာက္ရံုမကမိန္းခေလးေတြနဲ့တရုန္းရုန္း၊လခလဲမအပ္၊ေန့စဥ္
ေပ်ာ္ပါးမူးရူးၿပီးေဒၚရီတာတို့သားအမိကိုရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ပါတယ္။
အၿပစ္မရွိတဲ့သမီးေလးကိုရိုက္ႏွက္တာမၿမင္ရက္တဲ့အဆံုးသမီးကိုတဘက္ႏိုင္ငံမွာေန
တဲ့ေငြေၾကးေတာင့္တင္းတဲ့ေဒၚရီတာရဲ့ညီမဆီကိုပို့လိုက္ရပါတယ္။
ဦိးမာတင္ရဲ့အေထာက္အပန့္မရေတာ့သူ့စား၀တ္ေနေရးအတြက္ၿမိဳ့ထဲကစတိုးဆိုင္မွာ
အကူလုပ္ရပါတယ္။နားရက္ေတြမွာအနီးအပါးအိမ္ေတြမွာအ၀တ္လိုက္ေလ်ွာ္ရပါတယ္။
တစ္ေန့မွာသမီးေလးၿပန္ေခၚထားမယ္ရည္ရြယ္ၿပီးက်စ္က်စ္ပါေအာင္စုထားတဲ့ပိုက္ဆံ
ေတြကလည္းဦးမာတင္ႏွိပ္စက္ၿပီးယူလို့သမင္ေမြးရင္းက်ားစားရင္းပါ။
တစ္ေန့မူးမူးနဲ့မီးငယ္ေလးတစ္ဦးကိုအိမ္ေပၚေခၚတင္လာပါတယ္။
ေငြေပါတဲ့ဦးမာတင္ကိုမီးငယ္ေလးကအလြတ္မေပးပါဘူး။အိမ္ေပၚကမဆင္းေတာ့ပါ။
ေဒၚရီတာဘယ္လိုေတာင္းပန္ေတာင္းပန္မရေတာ့ပါ။ဦးမာတင္ေရာမီးငယ္ေလးပါ
ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းႏွိပ္စက္တာမခံႏိုင္တ့ဲအဆံုးအ၀တ္တစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခုနဲ့အိမ္ေပၚ
ကဆင္းလာပါေတာ့တယ္။
မိတ္ေဆြေကာင္းေတြအကူအညီနဲ့ဘ၀အသစ္ကိုၿပန္စဖို့ၾကိဳးစားပါေတာ့တယ္။
ၿမိဳ့စြန္မွာအိမ္ဌားေနရင္းေငြေခ်းၿပီးကုန္စုံဆိုင္ေလးစဖြင့္ပါတယ္။
ဆိုင္ကေလးကတေၿဖးေၿဖးအဆင္ေၿပလာၿပီးအေၾကြးေၾကၿပီးေၿပလည္စၿပဳလာပါၿပီ။
သမီးေလးကိုၿပန္ေခၚဖို့စီစဥ္ေပမဲ့သမီးကခ်စ္သူေတြ့ၿပီးငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္အိမ္ေထာင္က်
သြားပါၿပီ။
ေဒၚရီတာနဲ့အတူလာမေနႏုိင္ေပမဲ့တစ္ႏွစ္တစ္ခါခရစ္စမတ္မွာေတာ့သားအမိၿပန္ေတြ့ၾက
ပါတယ္။သမီးရဲ့အိမ္ေထာင္ေရးနဲ့ေငြေၾကးကအဆင္ေၿပလို့ေဒၚရီတာစိတ္ေအးရပါတယ္။
အတူလာေနဖို့ေခၚေပမဲ့က်န္းမာတုန္းရွာႏိုင္တုန္းရွာလိုက္အံုးမယ္ဆိုၿပီးလိုက္မေနၿဖစ္ပါ။
ဦးမာတင္ကေတာ့ေဒၚရီတာကိုအဆက္အသြယ္လံုး၀မလုပ္ဘဲအေပ်ာ္ေတာထဲမွာနစ္ေမ်ာ
ေနပါတယ္။
အသက္၃၅ႏွစ္မွာတရား၀င္ၿပတ္စဲတာလည္းမဟုတ္ဘဲအိမ္ေထာင္ပ်က္ခဲ့ရေပမဲ့နာက်ဥ္း
ခံၿပင္းမွဳေတြနဲ့ေနာက္အိမ္ေထာင္ၿပဳဖို့လံုး၀မစဥ္းစားဘဲစီးပြားေရးကိုဘဲအာရံုစိုက္ၿပီး
တစ္ကိုယ္ထည္းၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနခဲ့ပါတယ္။
အခ်ိန္ေတြတေရြ့ေရြ့ကုန္ၿပီးအသက္ေတြတေၿဖးေၿဖးၾကီးလာပါၿပီ။
လြန္ခဲ့တဲ့၆လေလာက္ကႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကဲြကြာေနတဲ့ဦးမာတင္တစ္ေယာက္ေဒၚရီတာရဲ့
လိပ္စာကိုမရမကစံုစမ္းၿပီးေရာက္လာပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္း၂၀ေက်ာ္အတြင္းဦးမာတင္ေတာ္ေတာ္ေၿပာင္းလဲသြားပါၿပီ။
မာန္တက္ၿပီးမာနတလူလူနဲ့ဦးမာတင္မဟုတ္ေတာ့ပါ။ညိွဳးငယ္ႏြမ္းပါးၿပီအရိုးေပၚ
အေရတင္ၿဖစ္ေနပါၿပီ။
ေဒၚရီတာမရွိတဲ့အိမ္ေပၚကိုမီးငယ္ေလးေတြတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ေခၚတင္ရင္း
သူတို့ေပးတဲ့ေအအိုင္ဒီအက္စ္လက္ေဆာင္အၿပင္ေသြးတိုးဆီးခ်ိဳေရာဂါပါရေနပါၿပီ။
ေငြေၾကးလည္းမရွိ၊ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္အႏိုင္ႏိုင္သယ္ေနရတဲ့ေ၀ဒနာသည္ၾကီး
ကိုဘယ္မီးငယ္ေလးကမွလက္ခံမၿပဳစုပါဘူး။
သံေယာဇဥ္လက္က်န္နဲ့ေဒၚရီတာကဦးမာတင္ကိုၿပစ္မထားရက္တာေၾကာင့္အိမ္ေပၚေခၚတင္ၿပဳစုေပးပါတယ္။
တေရွာင္ေရွာင္နဲ့၁လေလာက္ၾကာေတာ့ဦးမာတင္ေလၿဖတ္ၿပီး
ကိုယ္တစ္ၿခမ္းေသသြားပါတယ္။
ေဆးရံုတက္လိုက္ဆင္းလိုက္နဲ့၆လေလာက္ၾကာေတာ့ေဒၚရီတာရဲ့ကုန္စံုဆိုင္ေလးလည္း
ၿပဳတ္ပါၿပီ။
ေနမေကာင္းရင္သံုးဖို့စုေဆာင္းထားတာေတြလည္းကုန္ပါၿပီ။
ေဒၚရီတာသုူ့ေန၀င္ခ်ိန္အတြက္စဥ္းစားရပါၿပီ။
ဦးမာတင္သူ့အေပၚရက္စက္ခဲ့သေလာက္ေဒၚရီတာမရက္စက္ခဲ့ပါဘူး။
ဦးမာတင္ကိုသူအတတ္ႏိုင္ဆံုးၿပဳစုေပးခဲ့ပါၿပီ။
ေသခ်ာစဥ္းစားဆံုးၿဖတ္ၿပီးဦးမာတင္အစ္ကိုကိုဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္ပါတယ္။
သူဘယ္လိုမွဆက္ၿပီးတာ၀န္မယူႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ဦးမာတင္ရဲ့ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြ
ကိုဆက္လက္တာ၀န္ယူေပးဖို့ေၿပာပါတယ္။
သူ့မွာေငြအရင္းအႏွီးလည္းမရွိ၊စီးပြားေရးၿပန္လုပ္ဖို့ကလည္းအသက္ကေထာက္လာၿပီမို့
အၾကိမ္ၾကိမ္ေခၚေနတဲ့သမီးဆီအၿပီးလိုက္သြားဖို့ဆံုးၿဖတ္လိုက္ပါတယ္။
ဦးမာတင္ရဲ့အစ္ကိုလာေခၚတဲ့ေန့မွာေလၿဖတ္ထားလို့စကားမေၿပာႏိုင္ေပမဲ့ေနာင္တေတြ၊
အားငယ္၀မ္းနည္းမွဳေတြ၊ေတာင္းပန္မွုေတြၿပည့္ေနတဲ့ဦးမာတင္ရဲ့မ်က္၀န္းေတြကိုၾကည့္
ၿပီးေဒၚရီတာတိတ္တိတ္မ်က္ရည္က်မိပါေသးတယ္။
ဒီဘ၀ဒီမွွ်ေလာက္သာေရစက္ပါတာေၾကာင့္သူ့ေန၀င္ခ်ိန္ကိုေစာင့္စားဖို့သမီးဆီကို
ေဒၚရီတာလိုက္သြားပါတယ္။
ေဒၚရီတာသြားၿပီး၂ပတ္အၾကာမွာဦးမာတင္ကြယ္လြန္ပါတယ္။
သံေယာဇဥ္အၿပီးၿဖတ္ၿပီးငယ္စာရင္းဖ်က္လိုက္တဲ့ေဒၚရီတာနဲ့သမီးကေတာ့ဦးမာတင္ရဲ့
ေနာက္ဆံုးခရီးကိုလာေရာက္မပို့ေဆာင္ၾကေတာ့ပါ။

သူတို့လူမ်ိဳးေတြဟာအာရွသားေတြေလာက္မိသားစုအေပၚသံေယာဇဥ္မရွိၾကပါ။
အမ်ိဳးသားအမ်ားစုကအရြယ္ေကာင္းရွာေဖြႏိုင္တုန္းမွာေသာက္စားသံုးၿဖဳန္းၿပီး
မိသားစုကိုၿပစ္ပယ္ထားတတ္ၾကပါတယ္။
မိခင္ကသာသားသမီးကိုၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္သားသမီးေတြကမိခင္ေတြေနမေကာင္းၿဖစ္ရင္ဂရုတစိုက္ၿပဳစုၾကေပမဲ့
သူတို့ကိုစြန့္ၿပစ္ခဲ့တဲ့ဖခင္ေတြေနမေကာင္းရင္ခပ္စိမ္းစိမ္းေနတတ္ပါတယ္။
တခါတရံအေ၀းကေငြေၾကးေထာက္ပန့္ရံုကလဲြလို့တယုတယမၿပဳစုၾကပါဘူး။
(ဒီအေၾကာင္းဘယ္သူမၿပဳဆိုတဲ့ပိုစ့္မွာၿပဳစုသူမဲ့ေနတဲ့လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာေရာဂါ
ခံစားေနရတဲ့၀န္ၾကီးေဟာင္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။)
ေန၀င္ခ်ိန္မွာမိသားစုရဲ့ေမတၱာအၿပည့္နဲ့ၿပဳစုေစာင္ေရွာက္ၾကမွသူတို့ရဲ့ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္
ေတြကိုၿငိမ္းခ်မ္းစြာၿဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ၾကမွာၿဖစ္ပါတယ္။
ခ်ိဳေသာအပင္ကိုစိုက္ရင္ခ်ိဳၿမိန္တဲ့အသီးကိုစားရၿပီးခါးတဲ့အပင္ကိုစိုက္ရင္ခါးတဲ့အသီး
စားၾကရတယ္ဆိုေပမဲ့အားလံုးရဲ့ေန၀င္ခ်ိန္ေတြကိုမိသားစုရဲ့ေမတၱာေတြနဲ့ကုန္ဆံုး
ေစခ်င္ပါတယ္။
မိသားစုကိုတန္ဖိုးထားခ်စ္ခင္ေလးစားတတ္တဲ့အသိတရားရၾကပါေစ။