Monday, December 7, 2009

ေၿဖးေၿဖးေပါ့

က်ြန္မဟာအလြန္စိတ္ၿမန္ၿပီးစိတ္တိုတတ္သူတစ္ဦးပါ။
ဒီကိုေရာက္လာေတာ့သူတို့တစ္ေတြအလုပ္လုပ္တာေႏွးလြန္းလို့စိတ္မရွည္ခဲ့ပါဘူး။
ဒီကလူေတြဟာအလုပ္ေတြဘယ္ေလာက္အေရးၾကီးၾကီး၊အလုပ္ေတြဘယ္ေလာက္
မ်ားမ်ားေၿဖးေၿဖးဘဲလုပ္ပါတယ္။
သူတို့ႏိုင္ငံဟာလူဦးရည္နည္းတဲ့အၿပင္ဘယ္အရာမွအေရးတၾကီးဆိုၿပီးသေဘာထား
ၾကဟန္မတူပါဘူး၊အလုပ္မၿပီးလို့လည္းဘယ္သူမွသူတို့ကိုဆူပူတြန္းအားေပးသူမရွိပါ။
ဘဏ္ေတြ၊စတိုးဆိုင္ေတြ၊အစိုးရရံုးေတြ၊ေဆးရံုေတြေနရာတကာမွာေၿဖးေၿဖးေလးေလး
ဘဲလုပ္ပါတယ္။အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြကေၿဖးသလိုတန္းစီေစာင့္တဲ့သူေတြကလဲတစ္ေနကုန္
ေစာင့္ရေစာင့္ရစိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္ပါတယ္။
က်ြန္မကေတာ့ရံုးၿပင္ကမ္းနားသြားလည္းေစာင့္ရတာၾကာလို့စိတ္မရွည္၊ဘဏ္မွာတန္းစီ
ေတာ့လည္းမေရႊ့နုိင္လို့ေဒါသထြက္၊စတိုးဆိုင္မွာတန္းစီလဲအိပဲ့အိပဲ့မို့စိတ္တိုနဲ့တေန့တေန့
အသက္ေတြတိုရပါတယ္။
ၿမန္ၿမန္သြက္သြက္လုပ္ရင္ၿပီးမဲ့ကိစၥကိုဟိုလွည့္ဒီလွည့္၊ဆဲလ္ဖံုးေၿပာလိုက္၊အခ်င္းခ်င္းစကား
ေၿပာလိုက္ ၾကည့္ရတာနဲ့တင္စိတ္တိုရပါတယ္။

အလုပ္ထဲမွာေရာ...ကိုယ္ကစိတ္ၿမန္သူမို့အလုပ္မ်ားရင္မ်ားသလိုတြန္းလုပ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္ဘယ္သူမွကိုယ့္ေနာက္ကပါမလာပါဘူး။
၂နာရီေလာက္အလုပ္ဆက္တိုက္လုပ္ၿပီးရင္ေမာတဲ့သူနဲ့၊ပင္ပန္းၿပီဆိုတဲ့သူနဲ့၊
ဗိုက္ဆာသူနဲ့ၿဖစ္ကုန္ၾကပါၿပီ။
ကိုယ္လုပ္သေလာက္အေနာက္ကပါမလာေတာ့အားမလိုအားမရၿဖစ္ၿပီးစိတ္ပင္ပန္း
ရပါတယ္။လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြနဲ့ခဏခဏစကားမ်ားရပါတယ္။
အလုပ္ၿပီးေအာင္လုပ္ၿပီးမွနားၾကမယ္ဘယ္လိုေၿပာေၿပာသူတို့အက်င့္ေတြကိုၿပဳၿပင္
လို့မရပါဘူး။သူတို့ကိုေၿပာမရေတာ့ကိုယ္ဘဲအလုပ္ေတြသိမ္းၾကံဳးလုပ္၊ကိုယ္ဘဲပင္ပန္း၊
ေဒါသေတြၿဖစ္၊ေသြးေတြတက္နဲ့ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာေနသလိုပါဘဲ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ေရာမေရာက္ရင္ေရာမလိုက်င့္ရမွာမို့ကို့ကိုယ္ကိုၿပဳၿပင္ဖို့ၾကိဳးစားရ
ပါေတာ့တယ္။
အလုပ္ဆိုတာလုပ္ေနသေရြ့ၿပီးဆံုးသြားတာမွမဟုတ္တာေလ၊ဒီေန့ၿပီးနက္ဖန္၊နက္ဖန္ၿပီး
နက္ဖန္။မနက္ဖန္ေပါင္းမ်ားစြာဆက္လက္လုပ္ေနရအုန္းမွာမို့စိတ္ေအးေအးထားၿပီး
အရင္မလိုဖို့အလုပ္မ်ားရင္စိတ္မတိုဖို့၊မၿပီးရင္ၿပီးသေလာက္လုပ္မယ္၊လုပ္ႏိုင္သေလာက္
လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေမြးရပါတယ္။
ဘဏ္ေတြစတိုးဆိုင္ေတြမွာတန္းစီရင္းလူတန္းၾကီးတေရြ့ေရြ့သြားေနရင္ဘုရားစာ
ရြတ္ခ်င္ရြတ္။စိတ္ထဲကသီခ်င္းဆိုခ်င္ဆို၊စိတ္ခ်မ္းသာစရာေပ်ာ္စရာေလးေတြစဥ္းစားနဲ့
စိတ္တိုတဲ့ဆီမေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားရပါတယ္။
အခုေတာ့က်ြန္မေရလိုက္ငါးလိုက္ေနတတ္ပါၿပီ။
သူမ်ားအမွီမလိုက္ႏိုင္တာေတြလဲတြန္းအားေပးဖို့မၾကိဳးစားေတာ့ပါ။
သူတို့ႏွဳံးနဲ့အတူလိုက္ၿပီးသူတို့ရဲ့ေၿဖးေၿဖးေပါ့ဇာတ္မွာအလိုက္သင့္ေၿမာပါရင္း
ဒီေန့မၿပီးေနာက္ေန့ဇာတ္ကိုဆက္ကေတာ့ကိုယ္လဲသက္သာစိတ္လဲမပင္ပန္း
သူတို့နဲ့လည္းရန္မၿဖစ္ရေတာ့ဘူးေပါ့ေလ...

6 comments:

  1. ေရလုိက္ငါးလုိက္ ဟုတ္တယ္ဗ် မွန္တယ္ သူ႔တုိ႔ပုံစံကအဲလုိျဖစ္ေနရင္
    ျပင္လို႔ကုိမရေတာ႔တာ ျမန္ျမန္လုပ္တဲ႔ ကုိယ္ကသာပုိပင္ပန္းျပီး စိတ္ေတြ
    ညစ္ရတာ သူ႔တုိ႔ဟာနဲ႔ သူတုိ႔ေတာ႔ဟုတ္ေနတာပဲေလ

    ReplyDelete
  2. ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕..
    ကၽြန္ေတာ္လည္း..တစ္ခါတစ္ေလဆို...ကိုင္ေဆာင့္ပစ္ခ်င္မိတာ...။ ကိုယ္ကေတာ့ ေသေျပး႐ွင္ေျပး...၊ သူတို႔ကေတာ့ ေအးရာေအးေၾကာင္းမို႔လို႔ေလ...။
    အခုေတာ့ ကိုယ္ပဲ စိတ္ပင္ပန္းတတ္ရလို႔ စိတ္ေလွ်ာ့ေနမိတာ...ၾကာေပါ့ဗ်ာ...။

    ခင္မင္လွ်က္...
    ဏီလင္းညိဳ

    ReplyDelete
  3. တတ္ႏိုင္သေလာက္ပဲလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ေလးလဲ ေကာင္းပါတယ္။ လူလဲဒဏ္မပိေတာ့ဘူး။ စိတ္လဲ မပန္းေတာ့ သက္သာရာရတာေပါ့ ညီမေရ။အသက္ပိုရွည္တယ္လို႔ အကိုၾကားဖူးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေနာက္တိုင္းသားေတြဟာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေျဖးေျဖးပဲ အလုပ္လုပ္ေတာ့ အမွာလဲကင္းတာေပါ့။

    ReplyDelete
  4. ဗမာျပည္မွာ အၾကာၾကီးမေနဘူးလို႔ ေနမွာပါ ဗမာျပည္မွာ လည္း ေစာင့္ရတာ တေနကုန္တဲ႔ေနရာေတြ၊ လေပါက္ ၊ႏွစ္ေပါက္တဲ့ဟာေတြ ေတာင္ရွိေသးဗ်ာ ခၽြင္းခ်က္ကေတာ့ အထုပ္ၾကီးရင္ အလုပ္ျပီးတာပါဘဲ မယံုရင္ ဦးမင္းဒင္ကို ေမးၾကည္႔ အဲဒီမွာေတာ့ အသိဘူးေပါ့ အေနာ္နဲ႔တူတယ္ အကုန္လံုးအျမန္လုပ္မွ ၾကိဳက္တာ မျမန္ခ်င္တာကေတာ့ ေသမင္းနဲ႔ ေတြ႕မွာကိုဘဲ

    ReplyDelete
  5. ဒီ ဒူဘုိင္းမွာေတာ ့ေၿပးလုိက္လႊားလုိက္နဲ ့ေသေလာက္ေအာင္အတင္းမာ
    ရသြန္လုပ္ေနရတာ...
    အဲဒီလုိမ်ဴိးေအးရာေအးေႀကာင္းအလုပ္ရွိယင္ေၿပာစမ္းပါဗ်ာ
    ဟဲဟဲ...

    ReplyDelete
  6. ေကာင္းတယ္အစ္မေရ...အဲ့လိုသာၾကိဳးစားျပီးေနပါ....မဟုတ္ရင္ ကိုယ္ပဲစိတ္ညစ္ရတယ္....

    ReplyDelete