Sunday, September 12, 2010

ကေလးတို့ကစား၀ိုင္း

က်ြန္မေနတဲ့တိုက္ရဲ့ေဘးမွာကား၄၊၅စီးရပ္ႏုိင္တဲ့ကားပါကင္အေသးေလးနဲ့မ်က္ခင္းစိမ္းေလးတစ္ခုရွိပါတယ္။
အခုအဲဒီပါကင္ကိုုအသံုးမၿပဳေတာ့ဘဲကား၀င္တဲ့အေပါက္ကိုအေသပိတ္လိုက္
တာေၾကာင့္ဒီကြက္လပ္နဲ့မ်က္ခင္းၿပင္ဟာကေလးတို့ရဲ့ကစားကြင္းၿဖစ္လာပါတယ္။
က်ြန္မအိမ္ကဒုတိယထပ္မွာမို့ၿပတင္းေပါက္ကၾကည့္ရင္သူတို့ကစား၀ိုင္းကိုၿမင္ေန
ရပါတယ္။
ညေန၄၊၅နာရီေလာက္ဆိုရင္သူတို့ရဲ့အသံေတြၾကားေနရပါၿပီ။
တစ္ခုေသာစေနေန့မွာပ်င္းပ်င္းနဲ့သူတို့ကစား၀ိုင္းကိုၾကည့္ရင္းစဥ္းစားေနမိပါတယ္။
လာကစားၾကတဲ့ကေလးေတြကေတာ့အရြယ္စံုပါ။
အသက္၃၊၄ႏွစ္ေလာက္ကေန၉ႏွစ္၁၀ႏွစ္ေလာက္အထိပါ။
အၾကီးေလးေတြကမိန္းခေလးေတြပါ။သူတို့နဲ့အတူ၃၊၄ႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ့သူတို့ေတြရဲ့
ေမာင္ေလးေတြပါလိုက္လာၿပီးေဆာ့ၾကတာပါ။
က်ြန္မေအာက္ထပ္မ်က္ေစာင္းထိုးအိမ္ကအိႏၵိယလာတဲ့ေမာင္ႏွမ၃ေယာက္၊
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အခန္းမွာေနတဲ့ပါကစၥတန္ကအမႊာေမာင္ႏွမ၊အေပၚဆံုးထပ္က
ဘဂၤလားေဒ့ခ်ၤဆရာ၀န္ရဲ့သမီး၊သူရဲ့ေဘးခန္းကအီသီယိုးပီးယားကေမာင္ႏွမ၃ေယာက္၊
ေၿမညီထပ္ကမူၾကိဳေက်ာင္းသူဖိလစ္ပိုင္မေလး၊က်ြန္မတို့၀င္းထဲကကုန္းကေလးေပၚက
အိမ္မွာေနတဲ့ဒီအိမ္ရာေတြနဲ့ဆိုင္တဲ့၀န္ထမ္းရဲ့ကေလးေမာင္ႏွမ၂ေယာက္၊
သူတို့ကဒီႏိုင္ငံသားအမဲေလးေတြပါ။
သူတို့ေလးေတြရဲ့မိဘေတြဟာမူစလင္၊ဟိႏၷဴ၊ခရစ္ယန္ဘာသာ၀င္ေတြပါ။
မိန္းကေလးေတြကပန္းပြားေလးေတြနဲ့ကၾက၊ခုန္ၾက၊သီခ်င္းဆိုၾကနဲ့ပါ။
အရုပ္ေတြ၊အိုးခြက္ေတြနဲ့လည္းကစားၾကပါတယ္။
ေယာက်ၤားေလးေတြကေတာ့ေၿပးၾကလႊားၾက၊ခုန္ၾကေပါက္ၾက၊လံုးၾကေထြးၾကနဲ့
ဖုတ္အလိမ္းလိမ္းသဲအလိမ္းလိမ္းနဲ့ပါ။ကေလးစီးစက္ဘီးေလးေတြလည္းစီးၾကပါတယ္။
စက္ဘီးမရွိတဲ့သူကိုရွိတဲ့သူကေပးစီးပါတယ္။
တခါတခါေတာ့ရန္ၿဖစ္ၾက၊ေအာ္ဟစ္ငိုယိုၾကပါတယ္။
အခ်င္းခ်င္းၿဖန္ေၿဖေပးၿပီးရန္ပဲြကၿပီးသြားပါတယ္။
ခဏေနေတာ့ရန္ၿဖစ္တာေမ့သြားၿပီးဆက္ကစားၾကၿပန္ပါတယ္။ရန္ၿဖစ္ၾကၿပန္ခ်စ္ၾကနဲ့
ခေလးပီပီအၿငိဳးအေတးေတြလည္းမရွိၾကပါဘူး။

ကမာၻၾကီးမွာေလာဘေဒါသမာနမုန္းတီးမွဳအာဃာတေတြနဲ့လူၾကီးေတြကလူမ်ိဳးေရးစစ္ပဲြ၊
ဘာသာေရးစစ္ပဲြေတြကိုဆင္ႏႊဲၿပီးအခ်င္းခ်င္းတိုက္ခိုက္သတ္ၿဖတ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ
ကေလးေလးေတြကလူမ်ိဳးစြဲဘာသာစဲြမရွိဘဲတစ္ဦးနဲ့တစ္ဦးခ်စ္ခင္သင့္ၿမတ္စြာ
ကစားေနၾကပါတယ္။
ကေလးတို့ၾကီးၿပင္းအရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါသူတို့ရဲ့ၿဖဴစင္တဲ့စိတ္ဓါတ္ေလးေတြ
အေရာင္စြန္းထင္းကုန္မွာစိုးလွပါတယ္။
လူမ်ိဳးစဲြဘာသာစဲြကင္းတဲ့အၿဖဴေရာင္စိတ္ေလးေတြနဲ့ၾကီးၿပင္းရွင္သန္ရင္းစစ္ပဲြေတြ
ကိုအဆံုးသတ္လို့အနာဂတ္ကာလမွာၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ကမာၻၾကီးကိုကေလးတို့ဆက္လက္
တည္ေဆာက္ႏိုင္ရင္ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းလိမ့္မလဲေတြးေနမိပါတယ္။

7 comments:

  1. ကမ႓ာၾကီး ျငိမ္းခ်မ္းေစဖို႕ လူမ်ိဳးဘာသာစြဲကင္းတဲ့ အျဖဴေရာင္စိတ္ေလးေတြနဲ႕ .......ေတြးရင္းေမာ ေတြးရင္ ေမာ တယ္ဗ်ာ မေတြးခ်င္ေတာ့ပါ
    စာေတြေရးေပးတာ ေက်းဇူး


    ခင္မင္စြာျဖင့္
    seesein

    ReplyDelete
  2. အဲဒီကမာၻၾကီးျဖစ္လာဖုိ႔ ဝုိင္းဝန္းႀကိဳးစားၾကမယ္ း)

    ReplyDelete
  3. ဟုတ္တယ္......
    ကေလးေတြပဲေကာင္းတယ္ဗ်ာ......
    ႀကီးလာရင္......ျဖဴစင္တာေတြလြင့္ပ်ယ္သြားၾကေရာေလ....။

    ခင္မင္ျခင္းအားျဖင့္....
    ဏီလင္းညိဳ

    ReplyDelete
  4. အင္းေပါ့ အသက္ၾကီးသြားရင္ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတဲ႕ အေရာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စြန္းထင္ကုန္ေတာ႕မွာေလ..

    တစ္ကယ္ေတာၿဖဴစင္ေနတာပဲေကာင္းတယ္။ေအးခ်မ္းေစၿခင္တယ္..

    ReplyDelete
  5. ညီမ ေရ

    အဲလိုဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္ပါတယ္

    ခင္မင္စြာျဖင္႔
    ေရႊစင္ဦး

    ReplyDelete
  6. ကေလးေလးေတြက အရမ္းျဖဴစင္ပါတယ္ မမေရ။
    မမလိုပဲ ကေလးေလးေတြစိတ္ အေရာင္ေတြ စြန္းကုန္းမွာ ေၾကာက္မိတယ္။

    ReplyDelete
  7. တူတူပဲ အစ္မေရ....ခရမ္းလည္း ကေလးေတြကစားတာျမင္တိုင္း အာဂါတေတြ မရွိတဲ့ ကမၻာၾကီးကိုပဲ ေတာင့္တမိတတ္တယ္.....။
    ေနေကာင္းသြားေပမယ့္ အလုပ္ေတြ မတရားမ်ားလြန္းလို့ ကိုယ့္blog ေလးကိုပစ္ထားရတယ္ အစ္မေရ....။

    ReplyDelete