Friday, October 2, 2009

ကံေကာင္း

လြန္ခဲ့တဲ့၁၅နွစ္ေလာက္ကၿဖစ္ပါတယ္။
ညတစ္ညမွာေလၾကီးမိုးၾကီးက်ၿပီးမနက္ေရာက္ေတာ့ကြ်န္မတို့ၿခံအုန္းပင္ရင္းမွာ
က်ီးကန္းေပါက္ေလးတစ္ေကာင္္ေရစိုရႊဲၿပီးအသိုက္ထဲကၿပဳတ္က်ေနပါတယ္။
က်ြန္မေဖေဖၿခံထဲဆင္းရင္းေတြ ့လို ့အိမ္ထဲေခၚလာၿပီးေရသုတ္ေပးၿပီးၾကည့္လိုက္
ေတာ့ေတာင္ပံနဲ ့ေၿခေထာက္မွာဒဏ္ရာရထားပါတယ္။
ေဖေဖကသူ ့ကိုစတိုခန္းထဲမွာထားၿပီးအစာေကြ်း၊ေဆးထည့္ေပးပါတယ္။
ေသကံမေရာက္သက္မေပ်ာက္သူေလးမို ့ကံေကာင္းလို ့နာမည္ေပးထားပါတယ္။
၂ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့သူ ့ရဲ့ဒဏ္ရာေတြလည္းေပ်ာက္ကင္းၿပီးၿပန္က်န္းမာ
လာပါတယ္။ေဖေဖကၿခံထဲေခၚသြားၿပီးေၿမေပၚခ်ေပးလိုက္ပါတယ္။
ပထမတစ္ရက္နွစ္ရက္ေတာ့အၿမင့္ၾကီးမပ်ံနိုင္ပါဘူး။အုတ္ေရကန္ေလးေဘာင္
ေပၚပ်ံလုိက္ေဖေဖ့နားၿပန္လာလိုက္လုပ္ေနပါတယ္။ေဖေဖလည္းေခြးဆဲြသြားမွာ
စိုးလို ့အိမ္ထဲၿပန္ေခၚလာပါတယ္။၃၊၄ရက္ေလာက္အၿပင္ထုတ္ေပးၿပီးပ်ံခိုင္းလိုက္ေတာ့
သူေနတ့ဲအုန္းပင္ေပၚကိုပ်ံနိုင္လာပါတယ္။သူ ့မ်ိဳးတူအေပါင္းအေဖၚေတြနဲ ့ေနရေအာင္
ေဖေဖကလႊတ္ေပးလိုက္ေပမဲ့တၿခားက်ီးေတြကသူ ့ကိုလက္မခံပဲထိုးဆိတ္လႊတ္တာ
ေၾကာင့္သူ ့ခင္မ်ာအုန္းပင္ေပၚမွာတစ္ေကာင္ထည္းေနရရွာပါတယ္။
ေဖေဖကဒီေကာင္ေလးရွာစားတတ္အုန္းမွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီးသံေယာဇဥ္ၾကီးစြာ
ထမင္းဟင္းေတြကိုအုတ္ေရကန္ေဘာင္ေလးေပၚေန ့တိုင္းသြားတင္ၿပီးအစာေက်ြး
ပါတယ္။ကံေကာင္းကအုန္းပင္ေပၚကေနၿပီးေဖေဖၿခံထဲထြက္လာတာနဲ ့ေဖေဖ့
ပခုန္းေပၚလာနားပါတယ္။ေဖေဖၿခံထဲမွာပန္းပင္ေရေလာင္းေနရင္ၿဖစ္ၿဖစ္၊ၿခံထဲ
ကပက္လက္ကုလားထိုင္မွာထိုင္ရင္းစာဖတ္ေနရင္ၿဖစ္ၿဖစ္ေဖေဖ့ပုခုန္းေပၚမွာဘဲေနပါတယ္။
ေဖေဖၿခံထဲဆင္းလို ့တခါတေလသူမေရာက္လာရင္ေဖေဖကကံေကာင္းေရလို ့
ေခၚလိုက္ရင္သူ့ ့နာမည္ကိုသိေနသလိုခ်က္ခ်င္းေရာက္လာပါတယ္။
ေဖေဖ့နားရြက္နဲ ့လည္ပင္းကိုသူ ့နွဳတ္သီးနဲ ့မနာက်င္ေအာင္ဆိတ္ၿပးီ္ကစားတတ္
ပါေသးတယ္။
ေဖေဖကလြဲၿပီးက်န္တဲ့သူေတြကိုေတာ့သူခင္ပံုမရပါ။ကြ်န္မတို ့သူ ့ကိုကိုင္ရင္ခံေပမဲ့
ခဏေနရင္နွဳတ္သီးနဲ ့နာေအာင္ဆိတ္ပါတယ္။
ဒီလိုေနရင္းတစ္လေက်ာ္နွစ္လေလာက္အၾကာမွာေတာ့ကံေကာင္းေလးေတာ္ေတာ္
အရြယ္ေရာက္ၿပီးအေမႊးအေတာင္စံုလာပါၿပီ။တစ္ေန ့မွာေဖေဖၿခံထဲဆင္းခ်ိန္ကံေကာင္း
ေရာက္မလာပါဘူး။သူ ့နာမည္ခါတိုင္းလိုေခၚေတာ့လဲမလာပါဘူး။
အုန္းပင္ေပၚေမာ့ၾကည့္ေတာ့လဲမေတြ ့ပါဘူး။
ေဖေဖလည္းအဲဒီေန့တစ္ေန့လံုးအစာခြက္ေလးကိုင္လိုက္၊သူ့နာမည္ေခၚလိုက္၊
ၿခံထဲထြက္ၾကည့္လိုက္၊ဒီေကာင္ေလးကအစာလည္းရွာမစားတတ္တၿခားက်ီးေတြက
ဆိတ္လႊတ္နဲ့ဘယ္မ်ားေရာက္ေနပါလိမ့္။ဒဏ္ရာအနာတရၿဖစ္ၿပီးတေနရာရာမွာ
ၿပဳတ္က်ေနမလားဆိုၿပီးသားသမီးတစ္ေယာက္လိုပူပန္ေနပါတယ္။အဲဒီေန ့ကစၿပီးကံေကာင္းကိုမေတြ ့ရေတာ့ပါ။အေပါင္းအသင္းနဲ ့ေတြ ့ၿပီးတၿခား တေနရာကိုေၿပာင္းသြားလား၊ထိခိုက္မိၿပီးေသသြားလား၊
က်ီးကန္းမေလးနဲ ့ေတြ ့ၿပီးတေနရာမွာတအိုးတအိမ္ထူေထာင္ေနလား..မသိေတာ့ပါ။
တကယ္ေတာ့က်ီးကန္းဆိုတဲ့အမ်ိဳးဟာလူရဲ့ပါတ္၀န္းက်င္မွာရွိေနေပမဲ့ယဥ္ပါးဖို ့ခက္ခဲ
ပါတယ္။လူေတြနဲ ့လည္းအိမ္ေမြးတိရိစၧာန္လိုလက္ပြန္းတနီွးေနေလ့မရွိပါဘူး။
ေဖေဖနဲ ့သာဘယ္လိုေရစက္ေၾကာင့္သံေယာဇဥ္တြယ္မိေနသလဲမေၿပာတတ္ပါ။
ကံေကာင္းေလးသူ ့အသိုက္အၿမံဳ၊သူ ့မိသားစုေလးထဲမွာရွိေန၊ေပ်ာ္ေနပါေစလို ့
က်ြန္မတို ့ဆုေတာင္းေပးၾကပါစို ့ေနာ္။

6 comments:

  1. သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ.. ပူေလာင္တတ္တဲ့သေဘာကိုး... သူလည္း သူ႔သဘာ၀ အေျခတက် ျဖစ္ေနမွာေပါ့.. ခုေလာက္ဆို ဖိုးဖိုး ကံေကာင္းေတာင္ ျဖစ္ေနမလားပဲေနာ္.. ဟီး...

    ReplyDelete
  2. လူနဲ တိရိစာၦန္ေတြၾကား သံေယာဇဥ္ေလးတစ္ခုေပါ့။ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ၾကံဳခဲလွပါတယ္။ကံေကာင္းေလးလဲ ညီမဆုေတာင္းလို မိသားစုနဲ႔ အတူေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

    ReplyDelete
  3. လူနဲ႔တိရစၧာန္ၾကား သံေဃာဇဥ္ထားရတာ တကယ္ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ သူတို႔ေတြ ကစားေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာလုပ္လုပ္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတယ္ေလ။ ကံေကာင္းတစ္ေယာက္ သူ႔အေဖာ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနမွာပါ။

    ReplyDelete
  4. သူ႕သဘာဝ ကုိသူမေမ႕ဖူးဗ်
    ကၽြန္ေတာ္လဲေမ်ာက္ေပါက္ေလးနွစ္ေကာင္ေမြးဖူးတယ္ဗ်
    သူ႕တုိ႕အေမေတြကုိယ္တုိင္က ကုတ္လြတ္တာ ေပါက္စေလး
    တကယ္ေသးေသးေလးဗ် ေမ်ာက္အုပ္ထဲမဝင္ရဲရွာဖူးေလ ဝင္တာနဲ႕
    ဝုိင္းကုတ္တာ အထီးေလးနဲ႕အမေလး နွစ္ေကာင္ သနားစရာေလး
    ကၽြန္ေတာ္ေမြးထားလိုက္တာ အခ်ိန္တန္ေတာ႕ဗ်ာ
    ေျခစုံကန္တာပါပဲ ကၽြန္ေတာ္မွာသာလြမ္းက်န္ခဲ႕ရတယ္
    ၾကီးလာေတာ႕ ေတာခုိသြားတယ္ေလ
    အထီးေလးက ကီးကီး အမေလးက နယ္လိီတဲ႕ နာမည္ေတာင္
    မွည္႕ထားေသး

    း)

    ReplyDelete
  5. ပို႔စ္ေလးကို ဖတ္ၿပီး ခံစားရပါတယ္။ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ လူလူခ်င္းၾကားမွာ မဟုတ္ဘူး တိရိစာၦန္ဒါမွမဟုတ္ သက္မဲ့ပစၥည္းေတြ အေပၚမွာလည္း သံေယာဇဥ္ျဖစ္တတ္တာပဲ။

    ReplyDelete
  6. တစ္ဦးေမတာၱတစ္ဦးမွာေပါ့အစ္မရယ္...
    အရမ္းၾကီးကို အလုပ္ရွုပ္ေနလို့ ခုမွစာေတြဖတ္ရပါတယ္....။

    ReplyDelete